W budownictwie materiały budowlane są ogólnie klasyfikowane według klas materiałów budowlanych, które opisują ich zachowanie w warunkach pożaru. Zachowanie w warunkach pożaru informuje, jak dany materiał reaguje na otwarty ogień, czy się zapala, czy wydziela się dym lub tworzą się krople. Podłogi są kategoryzowane według własnego systemu. Ponieważ podłoga może być jednocześnie sufitem pomieszczenia poniżej, ochrona przeciwpożarowa ma szczególne znaczenie. Zachowanie w warunkach pożaru różni się od klasy odporności ogniowej, która określa, jak długo element może wytrzymać działanie ognia.
Zachowanie w warunkach pożaru zależy od użytych materiałów, połączenia różnych substancji, środków łączących, techniki obróbki oraz sposobu montażu. Zachowanie w warunkach pożaru parkietu zależy na przykład od grubości, gatunku drewna i rodzaju parkietu. Może być sklasyfikowane jako „normalnie zapalny” lub „trudno zapalny”. Klasa ochrony przeciwpożarowej jest zachowana tylko wtedy, gdy podczas montażu stosowane są odpowiednie materiały, takie jak kleje. Klasa ochrony przeciwpożarowej podłogi traci ważność, jeśli podłoga zostanie zamontowana nie na podłodze, lecz na ścianie.
Obszar, w którym podłoga ma być ułożona, decyduje o wymaganej klasie ochrony przeciwpożarowej. W obiektach użyteczności publicznej obowiązują ustawowo podwyższone wymagania dotyczące zachowania w warunkach pożaru. W prywatnych mieszkaniach zazwyczaj wystarcza podłoga o normalnej zapalności. Przy układaniu pod i przed kominkiem zachowanie w warunkach pożaru ma również w prywatnych domach duże znaczenie.
3-pasmowa deska 
